Contact

je kan altijd contact met me opnemen, mail naar: iesjakarlin@gmail.com

De Italiaanse Dierentuin

Begin juni was ik vast besloten om van deze zomer mijn feestzomer te maken. Ik zette m’n hele agenda vol met alle festivals die ik kon vinden en bladerde tijdschrift na tijdschrift door, op zoek naar de hotspots van deze zomer. Toch moet ik nu toegeven dat ik nog geen enkel festival of wat dan ook heb bezocht. Ik begon deze zomer goed, met andere woorden: ik haalde m’n VWO diploma en daarmee begon ongeveer een maand ongeëvenaard feesten. Ik was als eerste aan de beurt met mijn feest; een groot succes waarvan ik de afloop niet helemaal meer kan herinneren. De dagen daarna werden gevuld met slapen, feesten en eten. Halverwege, behoorlijk wat feestjes later, begon ik me een beetje krakkemikkig te voelen. Hoewel ik heerlijk lang uit kon slapen, werd ik nooit meer eens echt lekker uitgerust wakker. Ik realiseerde me dat ik nog geen enkel festival had bezocht. Toch kon ik me er niet toe aanzetten om m’n spullen te pakken en af te reizen naar de andere kant van Nederland, voor één van de vele festivals. Met goede moed bleef ik de examenfeestjes bezoeken, maar echt vol uit m’n dak gaan was iets te veel gevraagd. Na een paar weken begon het wat rustiger te worden. Het grootste deel van mijn vrienden had z’n feest nu gegeven en je kon aan iedereen merken dat het tijd werd om echt vakantie te gaan vieren, oftewel uit te gaan rusten. Ik werkte een paar daagjes en begon weer een beetje in een ritme te komen. Na een week kon ik eindelijk op vakantie, bestemming: Milaan. Ik ging een weekje naar mijn beste vriendin die daar woont. Nog aardig moe kwam ik aan, maar al snel begon het feesten weer. Ik moet zeggen, als je echt wilt feesten, is Milaan één van de beste plekken waar je naartoe kunt gaan. Hoewel het erg duur is, zijn de locaties zo mooi en de sfeer zo anders dan hier in Nederland, dat het echt een belevenis is. Daar stonden we dan, vrijdagavond in de Casablanca. De club had een binnengedeelte met bar en DJ, een buitengedeelte met loungebanken, bar en DJ en een afgedekt dansgedeelte met 2 bars en een DJ. Links van ons stonden de modellen leuk met elkaar te fozen en te dansen, rechts van ons en voor ons stonden de gewone mensen helemaal uit hun dak te gaan. Wij hadden het ook behoorlijk naar ons zin en voelden ons er al echt bijhoren, totdat iedereen in die club ineens met z’n hand op z’n hart het volkslied mee begon te zingen. Dan kan je van alles proberen maar overkomen als een echte Italiaan is in zo’n geval erg moeilijk. We keken dus maar onze ogen uit en lieten het Italiaanse volkslied door ons heen dreunen. Heel langzaam begon in ons ook een beetje Italiaans nationalisme te groeien, hoewel we dit WK totaal in het oranje waren begonnen. Misschien was het alleen maar omdat we hoopten op nog zo’n avond, omdat we hoopten op zondagavond met alleen maar dit soort uitbundige mensen. En ja hoor, zondagavond nadat we met bloed, zweet en tranen de finale hadden doorstaan op de bank voor de TV, gingen wij de stad in. Mijn vriendin woont in een rustige buurt, maar zodra we in de metro kwamen was het gekkenhuis. Gillende mensen, toeterende machinisten en dronken mannen met Italiaanse vlaggen om zich heen. We gingen naar het centrum, maar dat metrostation was al afgesloten, dus stapten we maar een halte eerder uit. Het maakte geen verschil, de stad stond bomvol groen, wit en roodgestreepte mensen. Het leek alsof Milaan, zoals we het die middag zagen, niet meer bestond. Het leek oorlog, maar het was feest. Het waren gekke Italianen die niet meer wisten hoe ze deze blijdschap moesten tonen, daarom klommen ze in lantarenpalen, vrachtwagens, monumenten, elkaar en stoplichten. Mannen op scooters in strings reden voorbij en mannen in boxershorts met enkel een Italiaanse vlag nog om zich heen passeerden ons van alle kanten. Opgejaagd door de feeststemming van al die Italianen om ons heen, kochten wij ook een vlag en begonnen aan onze tocht door de stad. Hoe we precies zijn gelopen kan ik je niet meer na vertellen, het was onbeschrijfelijk hoe de stad was getransformeerd van chic, duur en serieus naar een soort dierentuin vol met doorgeslagen Italianen. Uitgeput door de lange wandeling en de hele situatie kwamen we thuis en eenmaal in bed was het moeilijk om in slaap te komen, het feestgevoel stroomde nog door ons bloed. Maar hoe rustiger we werden, hoe meer we ons realiseerden hoe bijzonder dit wel niet was. En met een voldaan gevoel viel ik uiteindelijk in slaap. Misschien wel geen festivals bezocht, maar dit was minstens net zo fantastisch om mee te maken.

LET OP: ANDERE SITE

sinds vandaag 22 dec heb ik een andere site waar m'n columns te vinden zijn.

Links

Muziek

Liedje: ik weet ’t niet

WELKOM!!!

Dit is dan mijn alleereerste site! Ik heb grootse plannen, maar ik moet eerst nog een beetje uitvogelen hoe het precies werkt allemaal. Het is de bedoeling dat jullie op deze site binnenkort materiaal van mij kunnen lezen en luisteren. Ik wil als het lukt mijn liedjes online gaan zetten, en columns/ korte verhalen gaan schrijven over alles wat ik meemaak dit jaar. Ik hoop dat ik er iets moois van kan maken, en dat jullie vaker komen voor de nieuwe dingen die ik regelmatig op m'n site zal proberen te zetten. In ieder geval al bedankt voor dit bezoek, en ik hoop jullie reacties te ontvangen. Dikke kusss, iesja